Ας θυμηθούμε να μην πετάμε τα σκουπίδια μας 
στη θάλασσα και στις παραλίες!

Ο υπουργός του κυβερνώντος κόμματος κάνει περιοδεία.
Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:

– Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας…
– Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα,
τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα…

Αφού ακούει διάφορα τέτοια … τους λέει:
– Μήν ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.
Μπαίνει στην μερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές.

Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.
– Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα,
πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε…
– Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.

Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.
– Λοιπόν, κ. Κωστάκη. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες,
και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο.
Μετά …. στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές
να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα,
αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ…
Μένει κάγκελο ο γραμματέας.
– Μα κύριε υπουργέ, τί είναι αυτά που λέτε;

Και απαντά ο υπουργός:
– Κοίτα κ. Κωστάκη. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε.
Στην φυλακή όμως δεν ξέρεις πότε θα μπούμε… Κατάλαβες;

Καλύτερα να χάνομαι μέσα στη μουσική…

 

 

 

Δυστυχώς η φύση για άλλη μια φορά χτύπησε την πολύπαθη Δυτική Ελλάδα.
10 μήνες μετά τις φωτιές ο σεισμός ήρθε να καταστρέψει ότι είχε απομείνει
σε υλικά αλλά κυρίως σε ψυχικά αποθέματα στους κατοίκους της περιοχής.
Για άλλη μια φορά καλούμαστε να δείξουμε την αλληλεγγύη
και την ανθρωπιά μας στους ανθρώπους που δοκιμάζονται.

Την Παρασκευή 13-6-2008, και ώρα 11:00 – 21:00,
στην πλατεία του Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι,
στο τέρμα του μετρό (γραμμή 2),

συγκεντρώνουμε ανθρωπιστική βοήθεια για τους σεισμοπαθείς της Δυτικής Ελλάδας.
Μετά από επικοινωνία που είχαμε με τους αρμόδιους φορείς, οι ανάγκες που υπάρχουν άμεσα είναι:

• κρεβάτια (ραντζάκια),
• κλινοσκεπάσματα (σεντόνια και κουβέρτες),
• μαξιλάρια,
• φωτιστικά γκαζάκια,
• γκαζάκια με μεγαλύτερη βάση και φιαλίδιο, ώστε
να μπορεί κάποιος να τηγανίσει,
• μικρές κρεμαστές δεξαμενές νερού για μπάνιο,
• ομπρέλες (τέντες σκίασης) με βάση.

Η ανθρωπιστική βοήθεια θα παραδοθεί την επόμενη ημέρα στα σεισμόπληκτα χωριά που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες ζημιές, και θα μοιραστεί από εθελοντές στους σεισμοπαθείς.

Καλούμε όλους τους συνανθρώπους μας που μπορούν και θέλουν να φέρουν βοήθεια, να βοηθήσουν στη συσκευασία αλλά, και στην διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας, να συμμετέχουν στην προσπάθεια μας.

Την επόμενη μέρα μπορεί να ακολουθήσει όποιος επιθυμεί την αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας και να βοηθήσει στην παράδοση της στους σεισμόπληκτους.

Η πρωτοβουλία ανήκει στους Ενεργούς Πολίτες!

Για πληροφορίες:
Διομήδης Στάθης
210 5722 034 – 6972 259 600 – 6977 221 775
e-mail: stathisd@vivodinet.gr και ellinesenergoipolites@gmail.com

Η ιστορία του Δήμου μου ξεκινάει από πολύ παλιά.

Κατά την αρχαιότητα στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται η Πεύκη υπήρχαν στην αρχαιότητα βοσκότοποι. Οι αρχαίοι κτηνοτρόφοι της περιοχής εκεί μάζευαν γάλα και έφτιαχναν τυρί εξαιρετικής ποιότητας.

Η περιοχή αυτή τότε ανήκε στο Δήμος των Αθμονέων το σημερινό Μαρούσι.
Τα προϊόντα από τις ασχολίες αυτές τα πουλούσαν στην αγορά της αρχαίας Αθήνας.

Τον 16ο αιώνα επί Τουρκοκρατίας οι απόγονοι του Θεόδωρου Μαγκαφά έπαρχου στην Μ. Ασία την εποχή του Βυζαντίου έφθασαν και εγκαταστάθηκαν στην Αττική. Οι αγάδες την Αθήνας παραχώρησαν στους Μαγκαφάδες βακούφια (μεγάλες εκτάσεις προς εκμετάλλευση) στην βορειοδυτική Αττική.
Στις εκτάσεις αυτές περιλαμβάνονταν η περιοχή της σημερινής Πεύκης.

Το όνομα «Μαγκουφάνα» προέρχεται και ετυμολογικά από την παραφθορά του ονόματος του άρχοντα Μαγκαφά.

Μία άλλη εκδοχή για την ονομασία που ακούγεται από τους παλιούς κατοίκους είναι εκείνη της «Μαγκούφας Άννας» η οποία κατοίκησε στην περιοχή μόνη της πιθανών κωφή και άρρωστη από φυματίωση προκειμένου να θεραπευθεί.

Οι πρώτοι Μικρασιάτες πρόσφυγες ξεριζωμένοι από τις εστίες τους έφθασαν στο Μαρούσι το 1922 κι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του παλαιού Δημαρχείου.

Ορισμένοι ανέβηκαν στην Πεύκη και χτίστηκαν τα πρώτα πλινθόκτιστα σπιτάκια μέσα στο δάσος. Η διαμόρφωση του συνοικισμού τελείωσε περί το 1929 αφού το υπουργείο Πρόνοιας μοίρασε κλήρους γης

Το 1960 δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το Διάταγμα της μετονομασίας της Μαγκουφάνας σε Πεύκη.

Το 1982 η κοινότητα Πεύκης γίνεται Δήμος.

Το 1998 γεννήθηκα κι από τότε κατοικώ με την οικογένειά μου κι εγώ στον Δήμο Πεύκης.

Οι κάτοικοι σύμφωνα με τις απογραφές αυξάνονται συνεχώς

το 1971 υπήρχαν 4.906 κάτοικοι
το 1981 καταγράφηκαν 10.863 κάτοικοι
το 1991 >> 17.145 κάτοικοι
και το 2001 γίναμε 19.900 κάτοικοι
ενώ με υπολογισμούς σήμερα ζουν περίπου 35.000 κάτοικοι!

Πληροφορίες πήρα από την ιστοσελίδα του Δήμου Πεύκης